|
文章篇拼音版、注音及读音： 出处：颜氏家训 wén zhāng piān 文章篇 ruǎn jí wú lǐ bài sú，jī kāng líng wù xiōng zhōng，fù xuán niàn dòu miǎn guān，sūn chǔ jīn kuā líng shàng，lù jī fàn shùn lǚ xiǎn，pān yuè gān mò qǔ wēi，yán yán nián fù qì cuī chù，xiè líng yùn kōng shū luàn jì，wáng yuán cháng xiōng zéi zì yí，xiè xuán huī wǔ màn jiàn jí。fán cǐ zhū rén，jiē qí qiào xiù zhě，bù néng xī jì，dà jiào rú cǐ。zhì yú dì wáng，yì huò wèi miǎn。zì xī tiān zǐ ér yǒu cái huá zhě，wéi hàn wǔwèi tài zǔwén dìmíng dìsòng xiào wǔ dì，jiē fù shì yì，fēi yì dé zhī jūn yě。zì zi yóuzi xiàxún kuàngmèng kēméi chéngjiǎ yìsū wǔzhāng héngzuǒ sī zhī chuán，yǒu shèng míng ér miǎn guò huàn zhě，shí fù wén zhī，dàn qí sǔn bài jū duō ěr。měi cháng sī zhī，yuán qí suǒ jī，wén zhāng zhī tǐ，biāo jǔ xìng huì，fā yǐn xìng líng，shǐ rén jīn fá，gù hū yú chí cāo，guǒ yú jìn qǔ。jīn shì wén shì，cǐ huàn mí qiè，yī shì qiè dàng，yī jù qīng qiǎo，shén lì jiǔ xiāo，zhì líng qiān zǎi，zì yín zì shǎng，bù jué gèng yǒu bàng rén。jiā yǐ shā lì suǒ shāng，cǎn yú máo jǐ，fěng cì zhī huò，sù hū fēng chén。shēn yí fáng lǜ，yǐ bǎo yuán jí。 阮籍无礼败俗，稽康凌物凶终，傅玄念斗免官，孙楚矜夸凌上，陆机犯顺履险，潘岳干没取危，颜延年负气摧黜，谢灵运空疏乱纪，王元长凶贼自诒，谢玄晖侮慢见及。凡此诸人，皆其翘秀者，不能悉记，大较如此。至於帝王，亦或未免。自昔天子而有才华者，唯汉武、魏太祖、文帝、明帝、宋孝武帝，皆负世议，非懿德之君也。自子游、子夏、荀况、孟轲、枚乘、贾谊、苏武、张衡、左思之传，有盛名而免过患者，时复闻之，但其损败居多耳。每尝思之，原其所积，文章之体，标举兴会，发引性灵，使人矜伐，故忽於持操，果於进取。今世文士，此患弥切，一事惬当，一句清巧，神厉九霄，志凌千载，自吟自赏，不觉更有傍人。加以砂砾所伤，惨於矛戟，讽刺之祸，速乎风尘。深宜防虑，以保元吉。 xué wèn yǒu lì dùn，wén zhāng yǒu qiǎo zhuō。dùn xué lěi gōng，bù fáng jīng shú zhuō wén yán sī，zhōng guī chī bǐ。dàn chéng xué shì，zì zú wéi rén bì fá tiān cái，wù qiáng cāo bǐ。wú jiàn shì rén，zhì wú cái sī，zì wèi qīng huá，liú bù chǒu zhuō，yì yǐ zhòng yǐ，jiāng nán hào wèi" xǔ chī fú"。jìn zài bīng zhōu，yǒu yī shì zú，hǎo wèi kě xiào shī fù，diào bì xíngwèi zhū gōng，zhòng gòng cháo nòng，xū xiāng zàn shuō，biàn jī niú shāi jiǔ，zhāo yán shēng yù。qí qī míng jiàn fù rén yě，qì ér jiàn zhī，cǐ rén tàn yuē:" cái huá bù wéi qī zǐ suǒ róng，hé kuàng xíng lù!" zhì sǐ bù jué。zì jiàn zhī wèi míng，cǐ chéng nán yě。 学问有利钝，文章有巧拙。钝学累功，不妨精熟；拙文研思，终归蚩鄙。但成学士，自足为人；必乏天才，勿强操笔。吾见世人，至无才思，自谓清华，流布丑拙，亦以众矣，江南号为“许痴符”。近在并州，有一士族，好为可笑诗赋，铫弊邢、魏诸公，众共嘲弄，虚相赞说，便击牛釃酒，招延声誉。其妻明鉴妇人也，泣而谏之，此人叹曰：“才华不为妻子所容，何况行路！”至死不觉。自见之谓明，此诚难也。 xué wéi wén zhāng，xiān móu qīn yǒu，dé qí píng cái，zhī kě shī xíng，rán hòu chū shǒu，shèn wù shī xīn zì rèn，qǔ xiào páng rén yě。zì gǔ zhí bǐ wéi wén zhě，hé kě shèng yán。rán zhì yú hóng lì jīng huá，bù guò shù shí piān ěr。dàn shǐ bù shī tǐ cái，cí yì kě guān，biàn chēng cái shì。yào xū dòng sú gài shì，yì sì hé zhī qīng hū。 学为文章，先谋亲友，得其评裁，知可施行，然后出手，慎勿师心自任，取笑旁人也。自古执笔为文者，何可胜言。然至於宏丽精华，不过数十篇耳。但使不失体裁，辞意可观，便称才士。要须动俗盖世，亦俟河之清乎。 fán wéi wén zhāng，yóu rén chéng qí jì，suī yǒu yì qì，dāng yǐ jiē lēi zhì zhī，wù shǐ liú luàn guǐ zhú，fàng yì tián kēng àn yě。 凡为文章，犹人乘骐骥，虽有逸气，当以街勒制之，勿使流乱轨躅，放意填坑岸也。 wén zhāng dāng yǐ lǐ zhì wèi xīn lǚ，qì diào wèi jīn gǔ，shì yì wèi pí fū，huá ér wèi guān miǎn。jīn shì xiàng chéng，qū mò qì běn，lǜ duō fú yàn，cí yǔ lǐ jìng，cí shèng ér lǐ fú shì yǔ cái zhēng，shì fán ér cái sǔn，fàng yì zhě liú dàng ér wàng guī，chuān záo zhě bǔ zhuì ér bù zú。 文章当以理致为心旅，气调为筋骨，事义为皮肤，华而为冠冕。今世相承，趋末弃本，率多浮艳，辞与理竞，辞胜而理伏；事与才争，事繁而才损，放逸者流宕而忘归，穿凿者补缀而不足。 shí sú rú cǐ，ān néng dú wéi，dàn wù qù tài qù shén ěr。bì yǒu shèng cái zhòng yù，gǎi gé tǐ cái zhě，shí wú suǒ xī。 时俗如此，安能独违，但务去泰去甚耳。必有盛才重誉，改革体裁者，实吾所希。 gǔ rén zhī wén，hóng cái yì qì，tǐ dù fēng gé，qù jīn shí yuǎn dàn jī zhuì shū pǔ，wèi wèi mì zhì ěr。jīn shì yīn lǜ xié mí，zhāng jù ǒu duì，huì bì jīng xiáng，xián yú wǎng xī duō yǐ。yí yǐ gǔ zhī zhì cái wèi běn，jīn zhī cí diào wèi mò，bìng xū liǎng cún，bù kě piān qì yě。 古人之文，宏才逸气，体度风格，去今实远；但缉缀疏朴，未为密致耳。今世音律谐靡，章句偶对，讳避精详，贤於往昔多矣。宜以古之制裁为本，今之辞调为末，并须两存，不可偏弃也。 |
|
|
